De Verenigde Naties lanceerden op 10 december 2014 het decennium van de Afrikaanse afstammelingen. De secretaris generaal van de VN erkende dat “mensen van Afrikaanse afkomst behoren tot degenen die het meest getroffen zijn door racisme. Zij worden te vaak geconfronteerd met de weigering van hun fundamentele rechten zoals toegang tot hoogwaardige gezondheidszorg en onderwijs.”
Deze keuze werd gemaakt doordat vele Afrikaanse (lees zwarte) gemeenschappen door de geschiedenis heen werden “geëxporteerd”, vervolgd, gemarginaliseerd en gekoloniseerd. Zij werden in vele werelddelen tot voor kort als minderwaardig beschouwd. Deze perceptie blijft echter in sommige werelddelen aanhouden. Bovendien ziet de internationale gemeenschap in dat Afrikaanse afstammelingen nog steeds de negatieve gevolgen van die gebeurtenissen ondervinden.
De internationale erkenning van die feiten en de realisatie dat de negatieve gevolgen tot op heden aanhouden, is een stap in de goede richting. Het motto is dan ook: erkenning, rechtvaardigheid, ontwikkeling. Regionale oplossingen zullen noodzakelijk zijn: de situatie van de Afro-descendant in Zuid-Afrika is niet identiek aan die van een Afro-afstammeling in Uruguay of in België.
De Belgische situatie
Men kan het niet ontkennen: de huidige Afro-descendanten van België hebben het op sommige vlakken beter in vergelijking met de vorige generaties.
Het leven van een Belgische zwarte allochtoon zag er als volgt uit in de jaren ’80: het was nog moeilijker om een degelijke woning te verkrijgen in een degelijke buurt. Laat staan aan een democratische prijs. Men hoorde vooral Romaanse, Germaanse en andere verwante talen op straat. Niet-Europese talen waren veel minder aanwezig. Werk vinden dat bij je diploma en/of profiel paste, was een luxe. Exotische shops waren zeldzaam. Ook verkochten mainstream supermarktketens geen tropische etenswaren of geschikte schoonheidsproducten voor donkerhuidigen. Het was niet altijd koek en ei voor hen.
Mijn generatie heeft het op sommige vlakken beter: Er zijn veel meer exotic shops, de cosmetica giganten denken eindelijk aan hun donkere publiek, we hebben onbegrensd toegang tot onderwijs en buitenschoolse activiteiten, kindjes verwekken met autochtonen kan zonder sociaal gelynched te worden.
Het probleem is complexer geworden: het uiterlijk, maar ook het sociaal/economische statuut speelt een rol. Mensen met een vreemd patroniem hebben het nog steeds moeilijk om een woning te vinden. Diezelfde mensen die zich in een lagere sociale positie bevinden, zullen het moeilijker hebben om uit die spiraal te raken. Allochtonen uit een hogere sociale klasse met een stevig netwerk en voldoende financiële middelen zullen sneller uit de problemen raken. Hun hoger sociaal statuut zal het racisme niet doen ophouden.
Racisme tegen gaan, de integratie van de allochtonen verbeteren is goed, maar onze generatie moet erop toezien dat ALLE bevolkingsgroepen met elkaar in contact zijn en dat alle talenten correct benut worden. Het is onze rol om een inclusieve maatschappij op te bouwen.
Food for thoughts: Kan men de komende 10 jaren het decennium van de mensheid noemen, aangezien de mensheid in Afrika is gestart en de Verenigde Naties geen beperking hebben gelegd / definitie hebben gegeven van wat zij beschouwen als Afrikaanse afstammeling?
Meer opinies? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
