Het is mij meerdere malen gevraagd: “Voel jij je wel een Nederlander?” Een aparte vraag. Een kant en klaar antwoord had ik niet. Echter, ik had wel een wedervraag: “Hoe moet een Nederlander zich voelen dan?” Daar kreeg ik geen antwoord op.
En als ik wel een antwoord daarop kreeg, dan was het een half gebakken antwoord: “Nou ja gewoon…. Nederlands. De Nederlandse normen en waarden en gewoontes etc.” Ik zou Emerson niet zijn, als ik daar geen reactie op zou geven: “Okay hmmmm….maar wat zijn nou de Nederlandse normen en waarden? Wat is nou de Nederlandse identiteit?”
Stilte heerst.
Ik ben in Nederland geboren. Ik beheers de Nederlandse taal, heb hier mijn opleiding genoten, ik heb Nederlandse vrienden en ik hou me aan de Nederlandse wet. Ik ben net zoveel een Nederlander als een ieder met een Nederlandse nationaliteit. Echter, ik heb een andere etnische achtergrond. Ik heb een andere huidskleur. Ik heb een Molukse opvoeding genoten, met Molukse tradities. Is het dan terecht om aan mij te vragen of ik me een Nederlander voel?
Of komt dat omdat ik het vaak over Molukkers heb? Over onze cultuur, onze tradities, de rumoerige jaren 70? Komt het, doordat ik me inzet tegen racisme en discriminatie? Waarom de vraag: “Voel jij je wel een Nederlander?”
Ik heb daar lang over nagedacht. “Voel ik mij wel een Nederlander?” Nu weet ik het. Het ligt niet aan mij of ik me wel of geen Nederlander voel. Het ligt niet aan mij of ik me wel of niet “anders” voel. De maatschappij beoordeelt of ik me wel of geen Nederlander voel. Zij bepalen of ik “anders” ben of niet.
Doordat ik een Molukse opvoeding heb genoten en in mijn verhalen en columns het vaak over Molukkers, allochtonen en discriminatie heb, bepaalt de maatschappij of de vraag, “Voelt Emerson zich wel een Nederlander”, een terechte vraag is of niet. Waarom stelt men niet de vraag, waarom ik het steeds daarover heb? Kijk, dat zou een terechte vraag zijn. Daar had ik gelijk een antwoord op gehad.
Kennis en bewustwording. Ik praat en schrijf alleen over onderwerpen waar ik voldoende kennis over heb. Ik kom niet geloofwaardig over als ik het over zaken heb, waar ik niks van af weet. Daarom heb ik het vaak over onze cultuur. Ook vanwege het feit dat er nog genoeg misverstanden over onze cultuur bestaan. Tevens doe ik het voor mijn dochter en alle toekomstige generaties. Opdat zij zullen weten waar hun roots liggen.
Wat discriminatie en racisme betreft, ik geef daar aandacht aan. Om bewustwording te creëren. Als je alleen al kijkt naar sommige terugkerende discussies, dan is bewustwording voor veel mensen nog een eind weg. Men discrimineert zonder dat men het door heeft. En als ze daarop worden aangesproken, dan nog volgt een stellige ontkenning. “Voel jij je wel een Nederlander?” Zou deze vraag ook gesteld worden aan een boer uit Friesland, met echte Friese gewoontes, normen en waarden? Ik betwijfel het. Als men mij die vraag stelt, in de veronderstelling dat ik tegen de Nederlandse maatschappij aan schop, dan hebben ze het mis. Maar om toch een antwoord te geven.
“Zolang men mij niet weet uit te leggen wat de echte Nederlandse identiteit is of hoe een Nederlander zich moet voelen, dan voel ik me geen Nederlander.”
U vraagt in uw artikel naar Nederlandse normen en waarden en de Nederlandse identiteit. Waar ik heb gemerkt dat Nederlanders zich over het algemeen in onderscheiden is dingen plannen/regelen/organiseren, weinig hiërarchie, zeggen waar het op staat, bezig zijn met wat je zelf wil, leven en laten leven, fietsen wat binnen 15 minuten te fietsen is op een stadsfiets, op een feestje in een kringetje zitten met koffie en taart en later bier en nootjes, je schoen zetten met sinterklaas en liedjes zingen, een kerstboom thuis, chocolade eieren en hazen met pasen en kamperen op vakantie. Dan zijn er de nodige redelijk typische eetgewoontes: tussen 18u en 19u avondeten met aardappelen-groente-vlees met weinig kruiden, yoghurt/vla met muesli als toetje of ontbijt, boterhammen met kaas of hagelslag als ontbijt en/of lunch, pannenkoeken, kroketten en bitterballen. Zelf merkte ik pas dat ik me Nederlander voelde toen ik op een grote buitenlandse conferentie was en toen ik later in Nederland een aantal anderstonen over Nederland hoorde. De meeste mensen met een niet-nederlandse achtergrond komen er pas achter hoe vernederlandst ze zijn als ze weer elders zijn. Ik ben benieuwd of u nog wel eens naar de Molukken gaat en of u dan kunt concluderen dat u toch bepaalde Nederlandse normen en waarden, gebruiken en gewoontes hebt overgenomen. Natuurlijk is binnen Nederland ook een grote variatie aan normen en waarden, gewoontes en gebruiken, zoals in elk land, waarschijnlijk ook de Molukken. Ik hoop dat u zich geborgen voelt in Nederland, ook al zal Nederland misschien nooit helemaal als uw thuis voelen, De gemiddelde geboren en getogen Nederlander is er denk ik en vrees ik niet per se goed in om mensen die hij/zij niet kent een geborgen, warm of veilig gevoel te geven maar wie weet komt dat geleidelijk. Ik gun het u en iedereen die niet in Nederland geboren is of wiens ouders en/of grootouders dat niet zijn in geval van harte.
Als je over een vraag na moet denken dan ben je niet aan het voelen. Dus vraag of iemand zich Nederlander voelt, dan denk je er over na en dan voel je het nooit. Denken/verstand komt uit een heel ander kanaal dan voelen.:) de vraag is of je een mens tussen de medemensen bent.
de vraag is ook… word jij als Nederlander gezien en geaccepteerd…door de Nederlanders? Voor mij is dat nog steeds een vraag… in het dagelijks leven lijkt het alsof Nederland tolerant is… soms is de werkelijkheid toch echt anders….
Ik voel me ook geen Nederlander. Ik bedoel; waarom moet ik Nederlander willen zijn of me zo moeten willen voelen? Geen Nederlander zijn en je niet zo voelen is ook hartstikke prima. De wereld, ook Nederlander, bestaat niet enkel uit Nederlanders. Dat moet Nederland eens accepteren en zich eens multicultuur gaan voelen. Dus beste Nederlanders, hoe multicultuur/allochtoon voel jij je??
Ik denk zelf dat ik me steeds minder Nederlander ben gaan voelen. De normen en waarden van 20 jaar geleden zijn niet meer. Acceptatie van homo’s is tegenwoordig steeds minder dan voorheen. Zekerheden van vroeger zijn verdwenen. Gezegden zoals ‘wie goed doet, goed ontmoet’ lijken geen waarden meer te hebben. We zijn allang niet meer dat vooruitstrevende, ruimdenkende landje als voorheen. Ik hoop dat we uit de vele culturen die Nederland rijk is, de mooie normen en waarden kunnen oppikken en het gevoel van thuis terugkrijgen. Maar we hebben nog een lange weg te gaan.