Het is vandaag precies 40 jaar geleden dat de treinkaping bij het Drentse De Punt plaatsvond door 9 Molukkers van 17 t/m 27 jaar. Na bijna 3 weken werd de kaping beëindigd middels een beschieting door de Bijzondere Bijstandseenheid (BBE) Krijgsmacht, gevolgd door een bestorming door de BBE mariniers, gesteund door de Koninklijke Luchtmacht.

Jarenlang werd er gedacht, en naar voren gebracht door de overheid, dat de twee gegijzelden door “Moluks vuurwapen”, waren omgekomen. Dit blijkt niet juist te zijn. Een aantal jaren geleden kwam aan het licht dat Rien van Baarsel en Ansje Monsjou waren geraakt door “Nederlands vuurwapen”. Karel Monsjou, de vader van de omgekomen Ansje Monsjou, zou in maart 2017 verklaren dat hij enkele zaken vanuit de overheid in twijfel trekt. Hij overweegt een proces tegen de staat.

“Ze hebben een fout gemaakt, of willens en wetens het risico genomen dat mijn dochter zou sterven. Maar niemand wil verantwoordelijkheid nemen.”

Aankomst in Nederland
Wat weten de huidige jongeren in deze maatschappij, over deze treinkaping? Wat weten zij over de Molukse politionele acties in de jaren ’70? Wat weten zij überhaupt over Molukkers? Er zijn maar weinig jongeren die daar echt een antwoord op kunnen geven. Wij zijn namelijk een vergeten bevolkingsgroep. Hoewel de Molukken een voormalige kolonie is van Nederland, wordt onze geschiedenis niet verteld op scholen. Een korte samenvatting.

Ruim 12.500 Molukse KNIL militairen kwamen in 1951 op dienstbevel in de haven van Rotterdam aan met hun gezinnen, na de onafhankelijkheidsverklaring van Republiek Indonesië. Nederland had de militairen de belofte gedaan dat deze overtocht van tijdelijk aard zou zijn. Ondertussen werd er op de Molukken, op 25 april, de Republiek Maluku Selatan uitgeroepen. Dit als antwoord op de illegale onafhankelijkheidsverklaring van Indonesië en de belofte van Nederland dat de Molukken een eigen Staat zouden krijgen. De belofte van Nederland, dat de overtocht een tijdelijk verblijf zou zijn, bleek gelogen. Tot op de dag van vandaag zitten wij hier. Het tijdelijk verblijf is een definitief verblijf geworden.

De Molukse militairen (1ste generatie) werden na aankomst uit hun dienstbevel ontheven. Daar zaten ze dan. In een vreemd land, waar ze niet wilden zijn. Vrijwillig terug gaan was geen optie, want dat zou represailles opleveren vanuit de Indonesische overheid. De Molukse militairen werden weggestopt in voormalige Duitse concentratiekampen zoals Kamp Westerbork, dat omgedoopt werd tot Kamp Schattenberg. Daar zijn mijn ouders geboren. Vertrapt, vernederend, maar nimmer verslagen, probeerden de Molukse militairen een bestaan op te bouwen in Nederland. Op plekken ver weggestopt van de Nederlandse beschaving. Destijds was er geen sprake van integratie of inburgering.

De 2e generatie
De 2e generatie Molukkers groeiden op met het verdriet en de pijn van hun ouders. Geboren tijdens de overtocht of in barakken, begonnen deze Molukse jongeren in hun tienerjaren te radicaliseren. De eerste generatie probeerde op politieke wijze aandacht voor de “Molukse Zaak” te krijgen. Deze acties haalden niks uit. Keer op keer werden zij genegeerd of doodgezwegen. De 2e generatie Molukse jongeren pikten dit niet langer en begonnen begin jaren ’70 met een reeks gewelddadige gijzelingen en acties. De twee treinkapingen, in 1975 bij Wijster en vooral die bij De Punt in 1977, zijn de meest opvallende acties.

De 3e generatie
Hoe kijkt de derde generatie en jonger tegen de politionele acties, als De Punt, aan? Wij zien ze niet als treinkapers of terroristen. Wij zien ze als vrijheidsstrijders. We staan dan ook volledig achter ons RMS ideaal en hoe dat in de jaren ’70 tot uiting werd gebracht, om aandacht te vragen voor deze zaak. Natuurlijk betreur ik dat er onschuldige mensen in werden betrokken en omgekomen waren. Dat valt niet recht te praten, net zoals het niet recht te praten valt door de overheid hoe zij onze opa’s en oma’s hebben behandeld. Om nog maar te zwijgen over hoe onze voorouders tegen hun wil en dank, eeuwenlang werden gekoloniseerd.

Veertig jaar geleden werd de trein bij De Punt gekaapt. Op 11 juni 2017 is het dan ook exact 40 jaar geleden dat het op brute wijze werd beëindigd. Elk jaar wordt dit in Assen en Bovensmilde herdacht. Ook dit jaar zal ik er weer zijn om onze helden te eren.


Volg ons:


Yellah, deel a mattie

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in