Vigen Sarkisian ontvluchtte in 1993 op zestienjarige leeftijd Armenië, en vroeg met zijn familie asiel aan in Nederland. Als geen ander weet hij hoe het is om te wachten op een verblijfsvergunning en ondertussen te leven in onzekerheid.

Omdat hij graag anderen wilt helpen, besloot hij in Nederland rechten te gaan studeren. Mede door een toevallige wederontmoeting met de vreemdelingenadvocaat die zijn eigen familie in 1997 hielp, is hij zich gaan specialiseren in vreemdelingenrecht.

Hij begon zijn eigen advocatenkantoor Servaas Advocaten en nu, 22 jaar later, helpt hij anderen met hun vragen omtrent naturalisatie, verblijfsvergunningen en gezinshereniging. Het werk kan complex en frustrerend zijn, legt Vigen Sarkisian uit, want hij heeft te maken veranderende wetgeving en regeringsbeleid. Toch haalt hij veel voldoening uit zijn werk: “ik weet zelf hoe het is om af te wachten en uiteindelijk te horen dat je een verblijfsvergunning krijgt. De blijdschap die ik bij de mensen voel wanneer zij horen dat het gelukt is; daar krijg ik nog steeds kippenvel van.”

Vraag & Antwoord

Waarom heeft u gekozen voor de advocatuur?
“In Armenië twijfelde ik tussen de studies geneeskunde en rechten. Toen in Nederland werd uitgeloot voor geneeskunde, ben ik met rechten begonnen en daarmee doorgegaan. Mijn motivatie in Armenië om rechten te gaan studeren, was wel heel anders dan hier in Nederland. Ik ben opgegroeid in Sovjettijden, waarin mensenrechten niet werden gerespecteerd. Mijn motivatie toen was vooral om te vechten tegen een te grote overheid waardoor burgers machteloos waren. Hier in Nederland doe ik het om mensen behulpzaam te zijn.”

U heeft nu een succesvol advocatenkantoor maar heeft daarvoor een lange weg moeten afleggen. Kunt u die toelichten?
“In 2002 ben ik afgestudeerd in notarieel recht, waarna ik zes maanden gewerkt heb als kandidaat-notaris._MG_0038 Dat gaf echter geen voldoening. Op een dag kwam ik in de trein de advocaat tegen, gespecialiseerd in vreemdelingenrecht, die mijn familie in 1997 heeft geholpen met onze zaak. Hij kon zich nog herinneren wie ik was, door de trotse verhalen die mijn vader vertelde over zijn kinderen. Hij zei “als je wilt, kun je bij mij beginnen”. Mijn werk als kandidaat-notaris heb ik opgezegd en in 2004 ben ik bij hem begonnen en vreemdelingenrecht gaan doen.
Als je advocaat wilt worden moet je na je rechtenstudie minimaal drie jaar een advocatenstudie doen, onder toezicht van een patroon. Omdat hij stopte, moest ik op zoek gaan naar iemand anders. Ik ging werken bij een mevrouw in Amsterdam die niet gespecialiseerd was in vreemdelingenrecht, maar waar ik wel mijn studie heb kunnen afronden. Hoewel ik veel van haar heb geleerd wilde ik, op een gegeven moment, mijn eigen kleur geven aan de werkzaamheden. Daarom begon ik in 2009 mijn eigen kantoor.”

U ben gespecialiseerd in vreemdelingenrecht. Met wat voor zaken bent u dagelijks bezig?
“Vreemdelingenrecht heeft te maken met verblijfsvergunningen, gezinshereniging, kennismigranten en naturalisatievraagstukken. Dus mensen die naar Nederland willen komen voor een kort of langer verblijf, afgewezen visumaanvragen of mensen die anderen uit het buitenland willen uitnodigen.
Een belangrijke situatie die nu erg speelt betreft de mensen die een ‘generaal pardon’ toegewezen hebben gekregen. Door de IND worden cijfers en percentages gepubliceerd met toegewezen aantallen, maar die geven een totaal vertekend beeld van de echte situatie. Op dit moment is er namelijk een grote groep ‘generaal pardonners’ die niet genaturaliseerd kunnen worden tot Nederlander door gebrek aan papieren. Hoe dat precies verder moet, weet niemand. Vooral kinderen zijn de dupe van deze situatie, want hierdoor hebben zij in Nederland geen kans.”

Wat is de achtergrond van uw cliënten?
“Mijn cliënten komen van over de hele wereld; Armeniërs, Russen, Marokkanen, Brazilianen enzovoorts. Mensen komen bij ons terecht, omdat zij denken: ‘zij zijn allochtonen en kunnen ons beter vertegenwoordigen.’ Maar er zijn natuurlijk ook autochtone Nederlanders die een relatie hebben met iemand in het buitenland, die ze graag hier naar toe halen. Ook door hen worden wij benaderd. Bovendien richt mijn collega zich op andere rechtsgebieden, waar niet alleen allochtonen op af komen. Ik ben dit begonnen om mensen te helpen. Het maakt ons dus niet uit wie er binnenkomt. Uiteindelijk heeft het te maken met de juiste houding en werkwijze.”

U werkt veel met asielzoekers en allochtonen. Ik kan mij voorstellen dat zij de weg in Nederland moeilijk kunnen vinden.
“Dat klopt en daarom voel ik mij naast advocaat vaak ook een maatschappelijk werker. Vooral in vreemdelingenrecht moeten we er veel bovenop zitten en achter de mensen aan gaan. Bijvoorbeeld, we begeleiden mensen met het invullen van papieren en bijlagen die zij op moeten sturen. Dat kost veel tijd, moeite en geduld waarbij je niet aan de financiën moet denken. Ik ga puur kijken of ik iemand kan helpen en zeg altijd: “ik wil niet dat door beperkte financiële middelen, je geen goede juridische bijstand krijgt.”
Uiteindelijk gaat het om de verblijfsvergunning. Het moment dat je mensen belt en verteld dat het gelukt is. Die blijdschap, dat geeft een kick. Ik moet dan altijd denken aan de 1997, toen wij hoorden dat we een verblijfsvergunning kregen. Wij waren heel erg blij. Dat gevoel gaat nooit meer weg.”

Advertentie
Advertentie

Wat is de meerwaarde van uw kantoor?
“Op kantoor werken mensen uit Armenië, Marokko, Brazilië en Turkije. Gezamenlijk spreken wij meer dan tien talen. Deze meertaligheid spreekt mensen aan, omdat zij zien dat wij ons met hen kunnen identificeren en hun achtergrond begrijpen. Wij kunnen mensen aanspreken in hun eigen taal, hoewel taal niet per se de sleutel is. Het gaat uiteindelijk om het gevoel en hoe je met mensen omgaat.
Ik wil voorkomen dat wanneer mensen de Nederlandse taal niet goed beheersen, dat we dan vooroordelen hebben, zoals ‘hij is dom’ of ‘weer en allochtoon die zijn zaken niet op orde heeft’.

Heb ik het goed begrepen dat cliënten ook via Skype met u een afspraak kunnen plannen?
Omdat wij veel cliënten hebben die in het buitenland zijn, bieden wij de mogelijkheid om via Skype af te spreken. Laatst sprak ik, bijvoorbeeld, iemand in Australië die aan het terugkeren is naar Nederland. Een afspraak via Skype is dan natuurlijk erg makkelijk. Ook voor mensen die hier illegaal verblijven is Skype een veilig communicatiemiddel. Zij hebben vaak de angst om opgepakt te worden en hoeven op deze manier niet te reizen.”

Ten slotte. Het aantal allochtone studenten dat rechten studeert is afgelopen jaren gestegen. Hoe is voor hen de arbeidsmarkt op dit moment?
“In het algemeen is de arbeidsmarkt voor rechtenstudenten slecht. De crisis heeft ook bij advocatenkantoren sporen nagelaten. Veel kantoren nemen nu minder snel een stagiaire aan. En voor allochtonen is het nog lastiger. Zij worden vaak niet uitgenodigd voor gesprekken. Hoe dat komt weet ik niet, maar ik denk dat discriminatie ook een rol speelt. Tenminste, dat heb ik zelf wel meegemaakt.
Ik heb een keer gesolliciteerd bij een groot advocatenkantoor. Zij waren erg onder de indruk van mijn curriculum vitae, maar wilde toch niet met mij verder. Ze zeiden dat mijn accent Nederlandse cliënten met veel geld zou afschrikken. Onderweg naar huis was ik erg teleurgesteld en boos. Maar ik besefte toen wel dat ik via andere wegen carrière moest gaan maken.”

Foto door: Wassila Aarab, WassilaPhotography


Op de hoogte blijven van meer inspirerende voorbeelden? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.


Yellah, deel a mattie
Redactie
In 2012 opgericht met als doel allochtoon op een andere toon te representeren. Om te werken aan een pro-acceptatie maatschappij en positieve beeldvorming. Zo positief dat iedereen allochtoon wil zijn.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in