Hierbij roep ik mijn generatie allochtonen uit tot de selfmade generatie. De selfmade allochtonen die het hebben gered zonder specifieke hulp en advies van familieleden en zonder een netwerk. Maar toch op hetzelfde niveau als autochtone klasgenoten en collega’s bleven presteren.
De selfmade allochtonen die eigen kinderen niet meer hoeven te vragen brieven voor te lezen en op jonge leeftijd op te treden als tolk of bemiddelaar. De selfmade allochtonen die over de vele vooroordelen heen sprongen en een weg hebben weten te vinden tussen twee mooie, maar verschillende culturen.
Tijdens een etentje met collega’s stuntelen met mes en vork. Iedereen houdt de vork in zijn linkerhand, maar ik moet toch echt met mijn rechterhand eten. Na wat aanrommelen met het bestek hopen dat het delicatesse stukje voedsel in een keer mijn mond bereikt en niet de kleding van mijn collega. Of in opdracht van moeders brood halen en als 12-jarig meisje door de vrouw achter de toonbank uitgelachen worden, omdat ik 1 “kilo” brood bestel in plaats van 1 “heel” brood. Het geven van drie kusjes in plaats van de gebruikelijke vier kusjes in de Marokkaanse cultuur, heeft een jarenlange training vereist. Het constant met de vierde kus in de lucht blijven hangen is dan ook volledig afgeleerd. Of bij een afscheidsreceptie met de persoon uitgebreid staan babbelen, niet wetende dat achter mij een hele rij is gevormd met mensen die hem willen feliciteren volgens de ongeschreven receptieregel.
Dit zijn geen situaties uit een cabaretvoorstelling, maar waargebeurde taferelen tijdens mijn jongere levensjaren. Het voortbewegen tussen twee werelden viel niet altijd mee. Maar ondanks de blunders en interessante ontdekkingen – die niet tijdens maatschappijleer aan bod kwamen en in een tijd plaatsvonden waar Google nog uitgevonden moest worden – heb ik mijn eigen weg weten te vinden en met mij velen.
Het maakt mij dan ook trots als ik allochtonen mooie doelen zie bereiken, wetende dat de meesten een lange weg met veel vallen en opstaan, hebben doorlopen. Het is ondanks het ontbreken van de benodigde startblokken gelukt met de Nederlandse maatschappij mee te draaien. En ondanks de vele discussies en vooroordelen over een zogenaamde mislukte integratie of identiteitscrisissen die we in de afgelopen jaren aan hebben moeten horen. Ik zie advocaten, docenten, burgemeesters, kunstenaars, een voorzitter in de Tweede Kamer, cabaretiers, restauranteigenaren, psychologen, ontwerpers… en ga zo maar door.
Een grote shout-out naar de selfmade allochtonen en eenieder die hard werkt om zijn of haar doelen te bereiken. Keep up the good work!!
Volg ons:
