De economische situatie in Iran dwong zijn ouders samen met hem en zijn zus te vluchten naar Nederland. Dit klinkt triest, maar daar had Farbod Moghaddam geen last van.

Hij zag er de lol wel van in en fietste vrolijk het hele asielzoekerscentrum door. Later bleek hij het talent om overal humor in te zien goed te kunnen gebruiken. Hij won als comedian niet alleen de ene na de andere talentenjacht, maar kreeg ook het ene na het andere theater vol met zijn comedyshow ‘Frappant Comedy’. Sinds een maand kan hij zijn dosis humor combineren met zijn diploma journalistiek als hét gezicht van showbizzplatform ‘BIG’.

Net nadat de oorlog aan zijn einde kwam, opende Farbod voor de eerste keer zijn ogen in Iran. Vijf jaar kon hij van zijn mooie geboorteland genieten, daarna vluchtte zijn ouders met hem en zijn zus naar Nederland. Samen met dat gezin belandt hij in een asielzoekerscentrum in de buurt van Bussum, waar zijn vader de leiding zover kreeg om hen na welgeteld twee maanden al een huis toe te wijzen. Zo werd het gezin jaren in het centrum bespaard en konden ze genieten van hun vrijheid in hartje Den Haag. Na vier jaar kregen ze hun verblijfsvergunning en dat vierden ze met een vakantie naar Iran.

Binnen de muren van familie Moghaddam werd er Iraans gesproken, Iraans gegeten en golden ongeschreven Iraanse regels. Farbod schikte zich lang aan de regels in huis, maar toen hij zijn havo afrondde, verdween dat langzaam. Zelf wist hij niet wat hij na het behalen van zijn havodiploma moest studeren, dus deed hij wat zijn omgeving bij hem vond passen: journalistiek. Zijn ouders vonden het allemaal wel prima, als hij daarna maar naar de universiteit ging. Voordat hij de kans kreeg na te denken of hij dat inderdaad ook wilde, trok iets anders zijn aandacht: comedy.
farbod01

In een impulsieve bui schreef hij zich in 2008 in voor een talentenjacht. Eenmaal op dat podium gestaan, wilde hij niet meer terug. In zijn shows snijdt hij maatschappelijke onderwerpen aan, gebruikt hij zijn eigen jeugdervaringen en doet hij vooral aan zelfspot. Deze eigenschappen brachten hem in 2011 tot het winnen van de Rotterdamse talentenjacht Fanatics en de Haagse talentenjacht Streetlife. De winst op de Culture Comedy Award in 2011 ging hem nét voorbij: hij bereikte namelijk wel de finale. Met deze wapenfeiten op zijn naam, durfde hij het in 2012 aan om zich in te schrijven voor dé cabaretwedstrijd van Nederland: Cameretten. Hij behaalde de halve finale.

Tussen alle talentenjachten door, ontwikkelde Farbod Frappant – hoe hij in de comedywereld heet – zich als comedy organisator. Zijn eerste ‘Frappant Comedy’, de naam die in Den Haag en omstreken garant staat voor een avond lachen, vindt zijn oorsprong in een Zoetermeers restaurant. Hier trommelde Farbod wat bevriende comedians en kennissen op om het pand van zijn vriend feestelijk te openen. Het resultaat was zijn eerste volgeboekte avond. Dit succes zette zich eerst voort in de wereldwinkel ‘JoHo’ in Den Haag, later in het nieuwere en grotere theater Dakota, waar het vervolgens tot ontploffing kwam in het Haagse theater Diligentia tijdens een ‘Frappant Comedy XL’.

Zijn open persoonlijkheid en eerlijke karakter brachten Farbod niet alleen een volle prijzenkast, volle theaters en een reeks interviewaanvragen, maar ook de vraag of hij misschien wat zou kunnen doen voor het nieuwe showbizzplatform ‘BIG.nl’. De kleine man kreeg Humberto Tan aan de praat over geluk, gaf Wendy van Dijk een Iraanse tak cadeau en bekende voor de camera dat hij gelukkig wordt van wegkomen met zwart rijden. Hij werd beloond met het eindredacteurschap van ‘BIG’.

Alle successen lijken je aan te komen vliegen, klopt dat?
“Misschien schijnen ze allemaal uit de lucht te vallen, maar je moet de kansen die je krijgt wel herkennen en het lef hebben die te benutten, anders kun je die wapenfeiten nooit maken. Ik durf de kansen te benutten en daar risico voor te nemen, omdat ik niet beter weet. Dat mijn vader naar Nederland durfde te verhuizen en vervolgens altijd zelf dingen heeft ondernomen om aan geld te komen, was voor mij een les dat je risico moet nemen in het leven. Ik neem die tot de dag van vandaag nog steeds, zoals het organiseren van ‘Frappant Comedy’. Als er niemand komt, heb ik een probleem. Toch denk ik daar niet over na. Ik denk gewoon: dit is mijn show, dit is het publiek, we gaan ervoor. En dat lukt dan.”

Wat is het verschil tussen Nederlandse en Iraanse humor?
“In de Iraanse cultuur heb je andere taboes en regels in de omgang. Binnen die regels en cultuur ontstaat er altijd een soort humor. Alleen al in Nederland heb je bepaalde subculturen met andere soorten humor, kijk maar naar de verschillen in de humor bij kakkers en in de Bijlmer.. In de Iraanse cultuur zijn er veel andere taboes dan in Nederland, bijvoorbeeld over seks, religie en de regering. Ze kunnen daar geen platte grappen over maken zoals wij in Nederland doen; zij moeten daar slimme manieren voor vinden, en dat doen ze. Iraanse humor is zo gewiekst, dat ik me steeds weer verbaas over hoe grappig mensen daar nog uit de hoek kunnen komen.”

Zie je jezelf als Iraniër of Nederlander?
“Het een sluit de ander niet uit. Het is niet óf, maar én. Als ik in Iran ben, ben ik Nederlands en soms ben ik in Nederland Iraans. Je erft van beide landen wat. Ik ben nu in de fase dat ik sommige stukken van beide culturen heb losgelaten omdat ik dat niet bij me wil hebben, en sommige stukken juist heb omarmd. Zo heb ik het op tijd komen van Nederlanders omarmd, omdat ik dat handig vind. Ook ben ik heel nuchter. Het chaotische en laconieke heb ik nog steeds van mijn Iraanse bloed, dat gaat niet weg. Het talent te improviseren heb ik ook van de Iraanse cultuur en dat komt me goed uit. Zo maak ik een perfecte formule voor mijn identiteit. Mijn afkomst is Iraans, mijn nationaliteit Nederlands, en daar binnen zit Farbod.”

“Ik wil geen onenightstand meer met Iran,

maar een langlopende relatie”

In het programma ‘Grimassen’ zei je dat je wel terug wilt naar Iran. Waarom?
“Uit interesse en nieuwsgierigheid. Nederland ken ik, ik weet wat de regels zijn hier. Iran ken ik niet, de hele samenleving is daar anders. Ik wil weten of ik het daar uit kan houden. Ik ben er wel geboren, maar heb Iran niet zo mogen proeven als ik Nederland heb geproefd. Alles wat ik ervan weet, bestaat uit fragmenten van herinneringen. Ik wil geen onenightstand meer met Iran, maar een langlopende relatie. Dat is namelijk de enige manier om erachter te komen wat voor eigenschappen en karakter iemand heeft. Mijn Nederlandse paspoort is me te waardevol om deze helemaal af te staan, want ik heb ook hier mijn wortels. Als ik in Iran ben, mis ik Nederlandse dingen zoals geordendheid en rechten meteen. Bovendien zou ik daar geen comedy avond kunnen organiseren, want dat heeft daar geen toekomst. Daarom zou ik Nederland nooit helemaal willen verlaten. Ik denk meer aan het kopen van land daar waarop ik dan een huis zou bouwen, en dan regelmatig heen en weer kan reizen om wonen in Iran en werken in Nederland met elkaar te combineren.”

Is het anders om te doen wat je doet als je hier niet geboren bent?
“Ja, dat staat buiten kijf. Ik presenteer mezelf nooit anders, maar ben dat wel. Sowieso is niemand identiek aan elkaar, laat staan als je uit het buitenland komt. Ik ben nu eenmaal ergens anders geboren en daar deels opgegroeid en heb een andere cultuur, religie, maaltijden en opvoeding gekend. Dat heeft allemaal een rol gespeeld in de persoon die ik nu ben. Ik merkte al dat ik anders was toen ik aankwam in het asielzoekerscentrum, maar ik trok me daar nooit wat van aan. De uitdaging is juist om raakvlakken te vinden met anderen. Dat doe ik ook met mijn publiek. Het is mijn persoonlijke uitdaging om mijn achtergrond en bagage te vertalen aan mensen die nog nooit zoiets gehoord of gezien hebben. Dat kan alleen door universele elementen uit die ervaringen te halen, zoals hoop, liefde en angst. Als ik het publiek wil overtuigen van mijn angst van vroeger, ga ik op zoek naar iets waar iedereen bang voor zou zijn, dat alle landgrenzen ontstijgt: bijvoorbeeld de angst om je ouders te verliezen. Je hoeft geen allochtoon of autochtoon te zijn om dat te begrijpen, maar gewoon mens.”

Je bent tegen het gebruiken van het woord allochtoon. Waarom?
“Met het woord zelf is niets mis, maar het heeft tegenwoordig een bepaalde lading gekregen. Ik vind het een vies woord geworden. Als een woord een lading heeft gekregen waarvan je niet wilt dat het die lading heeft, vind ik dat je er voorzichtig mee om moet gaan. Ik durf het woord zelf niet in mijn mond te nemen, omdat ik bang ben beroep te doen op een negatieve opvatting die iemand bij dat woord kan hebben. Als dat gebeurt, kan dat een hele relatie in gevaar brengen. Ik heb ook een fase gehad waarin ik het tegendeel wilde bewijzen en mezelf wilde neerzetten als trotse allochtoon. Nu denk ik echter dat we dat moeten ontstijgen. We moeten de landsgrenzen ontstijgen, want die zijn de bron van de problemen die we nu meemaken. We moeten elkaar eerst gaan zien als mensen en de universele overeenkomsten die wij als mensen met elkaar hebben.”

Moet de niet-Nederlandse afkomst van iemand genoemd worden in de media?
“Alleen als het toegevoegde waarde heeft aan het item of artikel, anders niet. Als het bijvoorbeeld gaat om een farbod2onderneming van iemand en diegene is Somalisch, denk ik dat niemand geeft om zijn afkomst. Het gaat immers om zijn onderneming. Het benoemen van zijn afkomst hoeft wat mij betreft dan niet. Als het gaat om een ruzie tussen Somalische en Marokkaanse mensen omdat ze Somalisch en Marokkaans zijn, dan is het wel belangrijk de afkomst te benoemen, omdat deze van invloed is op het nieuwsfeit.”

Wat is jouw tip aan ambitieuze bezoekers van deze site?
“Het is niet erg om bang te zijn voor het onbekende, om niet te weten hoe je je moet bewegen in een groep of cultuur die je niet kent. Dat is natuurlijk. Het gaat erom wat je met die angst doet. Luister er niet naar, maar erken het wel. Probeer het onder controle te krijgen en ga het te lijf. Dan kom je erachter dat de angst meestal ongegrond is. Die ervaring kun je meenemen naar de volgende keer, en zo kom je erachter dat je niet weer bang hoeft te zijn.”

Meer over Farbod kom je te weten op http://www.farbod.nl


Op de hoogte blijven van meer inspirerende voorbeelden? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.


Yellah, deel a mattie
Willemijn de Koning
Ze hobbelt tussen Rotterdam en Den Haag, is scherp, ad rem, verschrikkelijk nieuwsgierig, eigenwijs en vooral sociaal en professioneel. Met enthousiasme, oprechtheid en passie interviewt zij inspirerende allochtonen om dat weer met ons te delen. Willemijn is een mengelmoes, alleen zijn we er nog niet helemaal achter wat voor mengsel.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in