//

Beste Frans, zijnde excellentie,

Als minister van Buitenlandse Zaken bent u verantwoordelijk voor het Nederlandse buitenlandbeleid. Vandaar dat ik u specifiek aanschrijf. Vele Nederlanders waaronder ik zelf ervaren uw stellingname en uitspraken inzake de Gazastrook als een schertsvertoning en bovendien als ministerieel onwaardig. U spreekt weliswaar namens de regering, maar dat ontslaat u niet van uw verantwoordelijkheid. De meeste weerzin jegens uw stellingname komt nog voort uit het feit, dat juist van u als kenner van het internationale recht mag worden verwacht dat u de diverse VN-resoluties meeneemt in uw afweging aangaande het conflict tussen de Israëliërs en Palestijnen.

Een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking verwacht van u geen politiek correct antwoord dan wel een reactie die men in Israël beoordeelt als plezant. Neen. Men verwacht dat u in de meest strengste bewoordingen mogelijk Israël veroordeelt en daarnaast dat u zich op Europees niveau hard gaat maken voor sancties t.a.v. een land dat nauwelijks te onderscheiden is van het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika. Uw meest recente uitspraken aangaande deze kwestie ervaar ik dan ook als politiek gekonkel van de bovenste plank.

De Israëlische staat is in den beginne gesticht door het Palestijnse volk van huis en haard te verdrijven. Een onomstotelijk en vaststaand feit. De nazaten van de mensen die toen verdreven zijn wonen tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen verspreid over, Libanon, Syrië, Jordanië, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Velen waaronder u zelf gaan daar misschien graag aan voorbij. Ik en de Pro-Palestijnse demonstranten van 12 juli jongstleden wensen daar niet aan voorbij te gaan.

In de zogenoemde ‘bezette gebieden’ fungeert Israël al decennia lang als een bezettingsmacht. Israël controleert de luchtruimte, de grenzen en het water, 46 procent van de Palestijnse kinderen lijdt aan acute bloedarmoede en maar liefst 70 procent van de bevolking kampt met een gebrek aan voedsel. Een bewuste strategie van een land, dat zich maar al te graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt.

Israël negeert zoals u ook weet tientallen VN-resoluties zoals resolutie 194 ‘het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen’, resolutie 3236 ‘het zelfbeschikkingsrecht voor het Palestijnse volk’ alsmede Resolutie 242 ‘het terugtrekken van Israël uit de bezette gebieden zoals de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem’. Daarnaast tonen meerdere rapporten van de VN aan dat het Israëlisch leger zich stelselmatig schuldig maakt aan oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen. 

Dit in ogenschouw nemende en als reactie op het meest recente geweld in die regio spreekt u zich uit in de vervolgens uit in bewoordingen als ‘Uiteindelijk heeft Hamas baat bij een ‘disproportioneel ervaren optreden’ van Israël’. Hamas? Behoren de Palestijnse kinderen (waarvan sommige nog niet eens kunnen lopen) tot de beweging van Hamas? En de volledige Palestijnse gezinnen die uitgemoord worden, behoren zij dan ook al tot Hamas? Zo ja, welk voordeel hebben zij precies behaald. Ik wil u als laatst wijzen op VN resolutie 2649 deze resolutie stelt het volgende:

Affirms the legitimacy of the struggle of peoples under colonial and alien domination recognized as being entitled to the right of self determination to restore to themselves that right by any means at their disposal

I rest my case.

Op de hoogte blijven van meer opinies? Likes ons dan op Facebook

(Foto: ANP)


Yellah, deel a mattie
Nourdine Tighadouini
Geboren in Amsterdam. Zoon, broer en vader. Mijn omstandigheden tijdens het opgroeien hebben mij geleerd om voor mezelf na te denken, te ontdekken en altijd te blijven zoeken. Al van jongs af aan geïnteresseerd in de politiek en Bestuurskunde gestudeerd aan de Haagse Hogeschool. Ik raak vooral geïnspireerd door de kleine dingen in het leven die verwondering bij mij opwekken. Mijn kinderen, de maatschappij en het leven in het algemeen. In het dagelijkse leven altijd op zoek naar de overeenkomsten en raakvlakken tussen mensen in plaats van de verschillen.

4 REACTIES

  1. Geachte meneer Timmermans,
    Voor u minister van Buitenlandse Zaken was heeft u met regelmaat uw voorganger Dhr. Rosenthal laten weten het niet eens te zijn met het beleid dat Dhr. Rosenthal voerde ten opzichte van de Palestijnen. Ik herinner mij nog onze briefwisseling daar omtrent en uw aanmoediging aan mij om vooral door te gaan met een vuist te maken tegen het onrecht dat de Palestijnen werd aangedaan. Nu zit u zelf op het pluche. Ik en velen met mij, waren zo blij met uw komst en verwachten zoveel goeds voor de toekomst van de Palestijnen. Maar meneer Timmermans, waar bent u gebleven? Wat is er van al uw goede woorden en bedoelingen terecht gekomen? Waarom blijkt het nu plotseling voor u gewoon te zijn dat Israel zich niet aan haar afspraken houdt met de Mensenrechten Organisatie en waarom gelden die rechten nu plotseling niet meer voor de Palestijnen? Nu u de mogelijkheid gekregen heeft om werkelijk iets tegen het onrecht te doen bent u plotseling niet thuis. Houdt u zelfs beslissingen van de EU tegen om Israel eens danig op haar vingers te tikken. Hoeveel mensen gaat u nog teleurstellen? Houdt u in gedachten dat ik en ook anderen ongevraagd medeschuldig worden gemaakt aan de bloedbaden welke momenteel plaatsvinden en op welke wijze denkt u dan onze bebloede handen schoon te kunnen wassen? Denk na!!

Laat een antwoord achter aan Rachida Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in