De ene dag zie ik mijn schoonheid in al zijn kleuren en nuance en andere dagen is dat inzicht wat gebrekkiger. Mijn natuurlijke haar is van kleins af aan al een obstakel geweest. 

Mijn haar en ik hebben een lange, moeilijke en gecompliceerde relatie. Mijn haar was vaak een makkelijk punt voor pesterijen en flauwe grappen. Het constante stijlen in mijn jongere jaren liet mij met afgebroken en gespleten haarpunten en de chemische producten lieten ook brandplekken achter op mijn hoofdhuid. Het leren houden van de textuur van mijn haar is een moeizaam proces en heeft veel te maken met hoe ik mijzelf zie en hoe ik bewust ben van mijn omgeving.

(On)professioneel
Pas sinds een half jaar draag ik mijn natuurlijke haar met trots. Mijn haar trekt aandacht, het is groot en valt niet binnen het mainstream schoonheidsideaal van deze maatschappij. Als je je afvraagt wat het mainstream schoonheidsideaal is of twijfels hebt of dat wel bestaat; google image search dan eens ‘beautiful women’ en google daarna eens ‘unprofessional hairstyles’.  Pas sinds een half jaar, ben ik tot het inzicht gekomen dat mijn haar -zoals het krult, leeft en ademt- iets is wat niet onder een weave of muts verstopt moet blijven en helemaal niet als onprofessioneel bestempelt hoeft te worden.

Politiek
Haar is altijd al een belangrijk aspect geweest in de cultuur van zwarte mensen. Haarstijlen variëren en bijna alles is mogelijk: vlechten, twists, dreadlocks, cornrows etc. Dit zijn haarstijlen die ons haar in gezonde staat houden zodat het groeit, sterk is en er tegelijkertijd toch stijlvol uitziet. Haar is iets persoonlijks. Toch zou je ook kunnen stellen dat het haar van zwarte mensen gelieerd is aan politiek. Er hangt namelijk een stigma omheen.

Het probleem bevindt zich in het feit dat deze haarstijlen beschouwd worden als ghetto en onverzorgd. Natuurlijk haar wat niet gestijlt is met warmte of chemisch gemodificeerd is, is nog steeds niet breed geaccepteerd. De enige krullen in haar die geaccepteerd worden, zijn de ‘witte krullen’. Niet de kroes-krullen die uit mijn hoofd groeien.

Cultural appropriation
Maar als je kijkt naar mainstream pop cultuur, waarin hiphop en R&B in integreerde rond het jaar 2000 en ook witte artiesten cornrows, vlechten en dreadlocks gingen toepassen, werd het gevierd als ‘cool’, ‘vernieuwend’, ‘stoer’ en ‘high fashion’. Waar het bij de originele groep weggezet wordt als onprofessioneel en minderwaardig, worden de individuen uit de groep met privilege erom gevierd. Van Justin Bieber tot Riff Raff, Iggy Azelea tot Katy Perry, cultural appropriation is sterk aanwezig.

Cultural appropriation vindt plaats wanneer een style leidt tot racistische generalisatie, maar wordt bestempeld als cool en vernieuwend wanneer een groep of persoon met privilege het zichzelf toe-eigent. Het vindt plaats wanneer de groep of persoon met privilege, zich niet bewust is van de diepe sentimentele waarden van de style.

Dunne lijn
De dunne lijn tussen waardering uitspreken of uitoefenen en het toe-eigenen, is inderdaad heel dun, maar bestaat wel degelijk.

Macklemore, de witte succesvolle rapper, die vaak ter discussie staat als het gaat over hiphop zei het naar mijn idee het beste in een interview met New York’s Hot 97; ‘You need to know your place in the culture. Are you taking or are you contributing?’.

De vraag die op het internet om die reden ook rondgaat en voor interessante discussies zorgt is; Hoe zou de wereld eruit zien als we net zo veel van zwarte mensen hielden als van de cultuur?

Het duurde 21 jaar
Het duurde 21 jaar, maar nu kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik mijn krullen voor niets zou inruilen. Daarom vind ik de trend van hashtags als #BlackGirlMagic zo bijzonder. Deze viert de diversiteit, de creativiteit en identiteit van zwarte vrouwen zonder excuses. Het is solidariteit, het is inspirerend en het verbreed de horizon van het heersende schoonheidsideaal.

Ava DuVernay, sleepte als eerste vrouwelijke en donkere film regisseuse een Golden Globe in de wacht in 2014. Zij zei dat door elkaar en onszelf te bestempelen als magisch, we onze kracht, schoonheid en succes vatten.

Mijn haar is groot en valt inderdaad op. Maar als ik in de spiegel kijk zou er geen beter kapsel bij mijn persoonlijkheid passen. Mij haar is zo sterk en eigenzinnig als ik.



Yellah, deel a mattie
Sanne de Bruin
20 Jaar, uit Den Haag, een" over-thinker”. Goed in uitstellen en houd van dansen en zingen ondanks dat ik dat helemaal niet kan. Een feminist en altijd geïnteresseerd in wat andere mensen aan het doen, of aan het bedenken zijn. Houd heel erg van lezen en geef mijzelf graag de ruimte om slechte gedichten of verhalen te schrijven omdat het op z'n minst grappig is om terug te lezen. Als ik ergens verslaafd aan ben is het TEDx en Ben & Jerry ijs eten. In 2015 begin ik aan European Studies, waar ik heel erg naar uitkijk.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in