Afgelopen woensdag kwam dan toch het verlossende bericht en eindelijk het besef in de media en politiek: “Turkse en Marokkaanse jongeren voelen zich geen deel van Nederland”. Nederland is eindelijk wakker!
Goedemorgen. Fijn dat Nederland wakker is. Nu we met zijn allen wakker zijn wil ik dan toch nog eens een poging doen om over de werkelijkheid te vertellen.
Alle allochtonen
Allereerst; niet alleen Turkse en Marokkaanse jongeren voelen zich geen deel van Nederland, maar zowat elke allochtone jongere van elke afkomst voelt zich geen deel van Nederland. Dat is helaas de bittere werkelijkheid en hopelijk wil Nederland dit binnenkort ook onder ogen komen. Wat er wel vergeten wordt om in dat onderzoek mee te nemen is dat we wel verantwoordelijkheid nemen voor Nederland, al is het gevoel een onderdeel ervan te zijn ver te zoeken.
Al decennia
Wij, de allochtone jongeren, voelen ons al decennia geen deel van Nederland. Het is niets nieuws. Misschien voor u heer Rutte en heer Asscher.
Laat ik u ook eraan herinneren dat Wij Blijven Hier al 10 jaar bestaat. De belichaming van het geschreeuw van moslims die zich geen deel voelden van Nederland. Het bestaat nog steeds en groeit zelfs sneller, waarmee aan te tonen is dat men zich steeds minder deel van Nederland voelt. Laat ik u ook eraan herinneren dat Voorbeeld Allochtoon inmiddels bijna 4 jaar bestaat. Het platform dat symbool staat voor alle allochtonen met de boodschap dat we er klaar mee zijn en we ons geen deel voelen van Nederland. En zo kan ik u tal van voorbeelden geven, maar ik betwijfel of dat zin heeft.
Want blijkbaar hebben onze volksvertegenwoordigers onderzoeken, statistieken en cijfers nodig om iets te beseffen in plaats van naar het geschreeuw van het volk te luisteren en daar gehoor aan te geven.
Wat er echter in het onderzoek ontbreekt is waarom wij ons zo voelen. Laat ik wat ogen openen.
Arbeidsmarkt
De reden dat we ons zo voelen is omdat werkloosheid onder ons drie keer hoger is dan bij autochtonen. Wij willen werken. Wij hebben dromen. We willen groeien en dit wordt structureel tegen gewerkt.
We voelen ons zo omdat we afgewezen worden met de woorden “Je past niet in onze bedrijfscultuur”. Niemand vraagt zich dan af of het bedrijf wel past in de Nederlandse cultuur die inmiddels anders is. We voelen ons zo omdat ze soms een fout maken en die dan boven water komt dat ze dan bedoelen “het is een neger, het is niets’’ of ‘’geen Marokkanen” of “geen Ahmed, Mohammed, moslim of Marokkaan” en dat we dan hun ware gezicht zien. Laatst werd iemand zelfs afgewezen met de woorden “Omdat je geen Nederlander bent”. We voelen ons geen deel van Nederland omdat dat inmiddels ongestrafte bedrijfsregels zijn.
Geert Wilders
We voelen ons zo omdat één aangifte door Geert Wilders erg serieus wordt genomen door de staat en in razend tempo in behandeling wordt genomen, maar dat wanneer duizenden mensen aangifte tegen ome Geert doen er niets van terecht komt en het ineens een moeizaam proces lijkt te zijn.
Wij voelen ons zo omdat moslima’s op straat aangevallen worden door gewone Hollandse autochtone burgers om wat Wilders allemaal roept, maar het Wilders is die persoonsbeveiliging krijgt met ons geld.
Pijn
We voelen ons zo omdat onze premier zegt: “Zwarte Piet is zwart en daar kan ik niets aan doen” en de pijn van duizenden mensen weg lacht. Dat wanneer jongeren de straat op gaan om tijdens een vredig protest hun pijn zichtbaar te maken zij hardhandig door de politie in elkaar worden geslagen en in een cel worden gegooid. Dat een cabaretier in Nederland wel mag zeggen “ik n**k de koningin” en “ik b*f haar” er dan gelachen wordt, maar dat wanneer een allochtone jongere zegt “F*ck de Koning” hij dan de cel in moet.
Etnische profilering
We voelen ons zo omdat we vaker aangehouden worden door de politie, onterecht als verdachte worden gezien en dat dan in de statistieken terecht komt als “Allochtone jongeren vaker in aanraking met politie”. Wij voelen ons zo omdat er etnische profilering is en omdat de politie agressiever is tegen ons en dat dat soms onze dood betekent. We voelen ons niet meer veilig met politie in de buurt vanwege onze huidskleur, haarkleur, afkomst en religieuze overtuigingen.
Media en politiek
We voelen ons zo omdat de media en politiek misbruik maken van ons. De media wil er enkel kijkcijfers mee scoren door ons zo negatief mogelijk te belichten en de politici willen er stemmen mee winnen. Van alle kanten worden we negatief bejegend. Ja heer Asscher, wij vechten voor onze plek, maar hoeveel en hoe lang nog wilt u dat we vol houden met al deze negatieve aandacht van allerlei partijen die er belangen aan over houden? Hoe lang moeten we nog vechten totdat er ingegrepen wordt en ons wordt bijgestaan zodat we ons wel een deel van Nederland voelen?
Ik zou nog een heel boek met oorzaken en diepere gevoelens kunnen schrijven. Maar blijkbaar heeft Nederland daar geen boodschap aan en heeft de politiek daar geen oor voor. Wellicht wachten ze op de volgende statistieken en cijfers, precies dan wanneer het misschien te laat is en wij volledig afstand hebben genomen van Nederland, omdat we niet gehoord worden en structureel buiten worden gesloten.
We voelen ons al decennia zo en wellicht zal het ook decennia zo blijven.
Geachte George Arakel,
Laat me duidelijk zijn en beginnen met te verklaren dat Nederland aan het afglijden is in een land waarin ik me niet langer thuis voel. Steeds meer mensen lopen achter een idioot aan die zich als alleenheerser van zijn beweging opstelt en roept “Ik ben de stem van het volk” Heel eng allemaal.
Tegelijkertijd is er nogal wat aan te merken op uw hele reactie. Ik wil er graag wat zaken uit lichten, maar dan wel graag in een poging respectvol te blijven en ik zou dat ook van u willen vragen. Teveel zie ik debatten in Nederland tegenwoordig afglijden in oeverloos geschreeuw en beledigingen.
De issue zwarte piet wil ik heel graag een heel lange discussie over opzetten, maar in het kader van deze reactie zou ik hem er buiten willen laten. (Hoewel ik zit te popelen om u met argumenten om de oren te slaan)
Probleem dat u aansnijdt is interessant, maar heel erg eenzijdig belicht. Het is zo leuk om als allochtoon in de slachtofferrol te gaan zitten zonder naar je eigen functioneren te kijken. Grote vraag in de hele discussie is namelijk welke eisen je aan integratie/assimilatie van binnenkomers mag stellen. Het is namelijk wel een tweebaansweg.
Hierbij moet je al een stap doen achter de voordeur van al die gezinnen die hun voorvaderen in een andere cultuur hebben. De kinderen worden uitsluitend geïndoctrineerd met de cultuur en leefwijze van –wat zij beschouwen als- hun thuisland. Geen Sesamstraat, maar grote schotels aan de gevel met programma’s uit het buitenland. Vanwege allerlei praktische en economische redenen twee paspoorten, ook al houdt dat in het geval van Turkije in dat ze verplicht hun dienstplicht moeten vervullen in dat land. Op zaterdag moeten de kinderen naar de moskee om de Koran te leren reciteren en als er wat probleempjes zijn dan gaan de kinderen naar islamitische boarding schools waar ze zeker niet worden onderwezen in de gebruiken en leefwijze in Nederland. Tijdens de schoolvakanties moet er natuurlijk een oude bus worden gekocht die volgeladen via Frankrijk naar het zuiden rijdt om allerlei goederen af te leveren aan de familie en om richting te geven aan de woning die ze in de loop der jaren aan het bouwen zijn “voor hun oude dag” Hun kinderen worden gepusht om toch vooral aan gezinsvorming te doen vanuit het thuisland van de ouders.
Vorig jaar nog was er een demonstratie in Nederland waarbij de vrouwen en de mannen gescheiden moesten optrekken. Eigenlijk dus twee demonstraties want de twee groepen mochten niet samengevoegd.
Kom op zeg, welke bevolkingsgroep kan op de Dam gaan staan in Djellaba en daar oproepen om de democratie in Nederland af te schaffen en de Sharia in te voeren. Is dat onderdeel willen worden van de Nederlandse maatschappij?
Al die woningen –en opvoedingsmethodieken- zijn kleine enclaves van andere culturen ingericht met andere rollen van man en vrouw en het waarschuwen van de kinderen voor de ‘verdorven Nederlandse maatschappij” In Utrecht wordt het lijf van Sylvie Meis in haar ondergoed met huisvuilzakken afgeplakt want hun kinderen mogen daarmee niet worden geconfronteerd.
Het is niet zo vreselijk moeilijk om een allochtoon aan een baan te helpen. Er is geen intelligente werkgever te vinden die een goede werknemer laat glippen als hij over kwaliteiten beschikt omdat hij een tintje meer heeft. Een jonge knaap die echter op het interview verschijnt in een djellaba en een baard zal niet snel aangenomen worden. Als de beheersing van de Nederlandse taal dan ook nog een gebrekkig is of er straattaal wordt gebezigd zal een werkgever tevens afhaken.
Op de Nederlandse werkvloer gaat men anders met elkaar om als op de werkvloer in andere landen. Dat vraagt aanpassing. Het zou te ver voeren om op deze plek met invulling te komen, maar een andere levensstijl geeft soms andere wijze van omgang en die andere wijze van omgang is niet altijd inpasbaar op iedere werkvloer.
Het is dus heel leuk om in de slachtofferrol te gaan zitten en te wijzen “Kijk ons eens zonder werk zitten, men discrimineert” maar het zou een vraag waard zijn waarom werkgevers besluiten om terughoudender te zijn naar bepaalde bevolkingsgroepen. Dan heb ik het niet over idiote racisten die terugdeinzen voor alles wat niet stamppot eet, maar cultuurgedrag van de allochtoon speelt ook zeker een rol. Waarom is de arbeidsparticipatie van de –van oorsprong- Surinaamse vrouw zelfs groter als die van Nederlandse vrouwen en die van Antilliaanse vrouwen schrikbarend laag. Terwijl ik als witkop het verschil in uiterlijk nauwelijks kan onderscheiden. Maar het is zo verdomde gemakkelijk om alles te wijten aan de Nederlanders want het zet zo lekker af. En slachtoffer spelen voelt zo fijn. Een allochtoon is niet zielig. Een allochtoon hoeft lang niet overal te worden achtergesteld, maar het vraagt ook om een duidelijke keuze om in Nederland te leven en mee te leven. Deel te nemen aan de Nederlandse maatschappij met al zijn gebreken en tekortkomingen in cultuur en leefwijze. Accepteren dat er hier soms andere normen heersen en het niet je levensfilosofie maken dat je in een verdorven land woont “waar iedereen tegen je is”. En dan samen optrekken tegen de idioten die gemeentehuizen bestormen en psychisch gestoorden die “Minder, minder, minder” roepen.
Ik volg je al een tijdje George en telkens weer verwoord je precies mijn gevoelens op een hele scherpe en duidelijke manier. Dankjewel. Jij bent mijn stem. Ga zo door!