Wij moslims moeten helemaal niks, maar nu ik je aandacht toch heb…
Twee non-discussies domineren al maanden de nationale aandacht. De eerste gaat over Zwarte Piet, de tweede over moslims en iets met paspoorten en distantiëren. Beiden een non-discussie omdat het racisme ervan afdruipt; hoe kun je daarover discussiëren? Nog belangrijker is de vraag, waarom zou je daarover discussiëren?
Wat zegt het eigenlijk dat mensen van kleur ‘in debat’ moeten gaan over hun grondrechten? Precies, dat deze grondrechten dagelijks ter discussie staan. Dit heeft de volgende bizarre situatie in Nederland gecreëerd: Gert-Jan gooit je op de grond en gaat op je rug staan. Jij roept natuurlijk ‘hé Gert-Jan, ga der eens af, joh!’ Gert-Jan vindt niet dat er een probleem is, want hij ervaart het zelf niet zo. Toch is hij bereid, tolerant en geciviliseerd als hij is, met je in dialoog te treden.
Gert-Jan Syndroom
Met de jaren worden de onderhandelingen zwaarder, net als Gert-Jan; hij is gek op bier en krijgt een buikje. Voortbouwend op de trotse traditie van zijn voorouders –het Nederlandse poldermodel– doet Gert-Jan een pijnlijke concessie: Voortaan zal hij zijn schoenen uittrekken wanneer hij op je rug gaat staan. Wanneer je hier geen genoegen mee neemt, wordt Gert-Jan emotioneel. Met tranen in zijn ogen slaat hij uit: ‘Het is ook nooit goed!’ Boos en verdrietig staakt hij de onderhandelingen.
Deze analogie laat zien wat het probleem is met het zogenaamde dialoog: er ontbreekt een analyse van macht, witte macht. De plaatsen waar macht geconcentreerd zit (redacties, politiek, rechtbanken, besturen van onderwijs instituten, politie) zijn wit. Zij maken de wetten, hebben een geweldsmonopolie op straat, delen straffen uit, bepalen het school curriculum, geven het dominante discours vorm, etc.
Machtsonbalans
Zolang deze machtsonbalans bestaat, is de uitkomst van het dialoog dus afhankelijk van de goodwill van witte instituten van macht. Dezelfde instituten die het racisme in stand houden. Dit zwaar gesubsidieerde dialoog duurt al decennia lang. Wat heeft het opgeleverd voor mensen van kleur?
Onvergeten uitspraken
We weten allemaal inmiddels dat mensen als de politiechef van Den Haag Paul van Musscher en PvdA Kamerleden Diederik Samsom en Hans Spekman Marokkanen haten. Zo zouden Marokkanen “genetisch” wat “ruiger en wilder” zijn en een “etnisch monopolie op geweld” hebben. Daar moet je mee dealen door ze met een “lichamelijke of verbale draai om de oren” te “vernederen voor hun eigen mensen.” Wat moslims betreft hoef je alleen te beslissen of je “die moslim overmacht moet afbreken en verdelen over de stad of dat er een hek omheen moet,” aldus VVD-Statenlid Marian Propstra. Bestuurslid van de VVD in Amsterdam West Gertjan Neerhof begrijpt dat wel, want hij “kan zich vinden in breivik’s angst voor de islam.” Wij vergeten deze uitspraken niet.
We zijn ook niet vergeten dat geen enkele partij in de Tweede Kamer een standpunt inneemt tegen het dehumaniseren en stereotyperen van zwarte mensen als infantiele knechten. We weten dat Minister-president Mark Rutte grapt dat zijn vrienden op de Nederlandse Antillen blij zijn met Sinterklaas “omdat ze hun gezichten niet hoeven te schminken” om Zwarte Piet te zijn. We weten ook dat hij met dezelfde apathie het beëindigen van de levens van honderden Arabieren in Gaza proportioneel noemde.
En de rechtbanken? Voor hen maakt het niet uit of je Marokkaans bent, Turks, Antilliaans of Surinaams. Als je een ‘buitenlands uiterlijk’ hebt, is je kans tot een gevangenisstraf veroordeeld te worden vijf keer zo groot. Hetzelfde geldt voor de politie. We weten dat de politie etnisch profileert. We weten ook dat agenten die ongewapende mensen van kleur vermoorden keer op keer worden vrijgesproken. We weten dat schoolbesturen een bewust beleid voeren om mensen van kleur te weren en hun witheid te behouden. Dan zijn er nog de witte redacties, die produceren dagelijks tientallen programma’s en artikels die mensen van kleur criminaliseren.
Deze instituten zijn dus niet de oplossing, eerder het probleem. Zolang het dialoog plaatsvindt in een witte arena waarin witte mensen de spelregels bepalen, is het niets anders dan een construct om de status-quo van structurele ongelijkheid te handhaven. Niet alleen leidt dit mensen van kleur af van het organiseren van onze eigen mensen, het wekt ook de illusie dat er altijd progressie is in het rectificeren van structurele ongelijkheid naarmate er meer tijd verstrijkt.
De remedie is Black en Brown power
Is het een verrassing dat al deze instituten racistisch zijn? Alleen als je via de scholen een collectief geheugenverlies institutionaliseert. Nederland heeft geen kennis van de historische processen die deze ongelijkheid tussen witte mensen en mensen van kleur teweeg hebben gebracht, want op school vertellen ze je niet dat de Nederlandse staat een product is van slavernij en kolonialisme.
In Indonesië, het grootste islamitische land ter wereld, hebben witte Nederlanders meer dan 150.000 Indonesiërs afgeslacht om hun 350 jaar oude koloniale bezit te houden. Witte Nederlanders verscheepten 550.000 Afrikanen en maakten hen tot slaaf in de Atlantische slavenhandel. En ondertussen waren ze instituties en een staat aan het bouwen. De omstandigheden waaronder deze zich vormden zijn dus een meester-slaaf dynamiek, een waarin de witte man middels bloederige plunderingen verheven werd tot superieur wezen ten opzichte van een inferieure, tot slaaf gemaakte en uitgebuite ander.
Het probleem is white power. Ben je niet wit, dan ben je de ‘ander’ en wordt je dagelijks benadeeld door racistische machtsstructuren die zich over een periode van eeuwen van witte dominantie diep genesteld hebben in het collectieve bewustzijn.
Alleen als wij, al deze ‘anderen’ bij elkaar komen en onszelf organiseren, kunnen we de nodige macht vergaren om deze grove machtsonbalans eigenhandig te rectificeren. Wanneer we gelijken zijn in termen van macht en invloed kunnen we eindelijk een serieus dialoog gaan voeren. Maar in dit dialoog vragen we niet om verandering, we dwingen het af. Tot die tijd, fuck dialoog. We moeten weigeren onze grondrechten ter discussie te stellen. Mensen van kleur moeten hand in hand de straat op. De enige remedie tegen white power is Black en Brown power.
Zwarte activisten hebben dit bewezen. Zij hebben gebroken met de farce van het dialoog. De witte macht die normaal gesproken de termen van het debat dicteert is gebroken, en zwarte mensen onderhandelen nu alleen in hun arena over Zwarte Piet, onder hun voorwaarden. Daarom ligt Zwarte Piet, een symbool van witte suprematie, nu aan de beademing en gaat de stekker er binnenkort uit. Dit laat zien hoe zwarte macht een situatie van onrecht kan rechtzetten.
Het is logisch dat dit ervaren wordt als zeer bedreigend voor een land waarin witte mensen zo gewend zijn aan hun bevoorrechte positie. De machtsbalans zou weleens wat evenwichtiger en rechtvaardiger kunnen worden, stel je voor! Dit verklaart de paniek onder witte Nederlanders en de hysterische backlash tegen anti-Zwarte Piet activisten. Van geweld door politie en pro-Pieters tot aan doodsbedreigingen en mobiliserende extreemrechtse hooligans, allemaal onderdeel van het repertoire om het afbrokkelen van witte macht te voorkomen.
Van Al-Aqsa tot Zwarte Piet
Wat hebben moslims hier nu mee te maken? Toegegeven, de titel van dit stuk is wat gechargeerd om aandacht te trekken, maar hij is niet helemaal misleidend. Er is wel degelijk een connectie.
Moslims worden dagelijks gedehumaniseerd en gereduceerd tot bloeddorstige terroristen. Wil je hiertegen strijden? Dan strijd je tegen dezelfde witte suprematie die zwarte mensen dehumaniseert. Willen we afdwingen dat de regering ophoudt met het intrekken van burgerschap van moslims, dan moeten we diezelfde witte macht breken.
Deze dehumanisering overschrijdt grenzen. Ik moet denken aan mijn landgenoten in Irak, wiens levens ondergeschikt zijn gemaakt aan oliebelangen van bedrijven als Royal Dutch Shell. Daarom vallen er op het moment van schrijven Nederlandse bommen op Irak zonder dat de publieke opinie, laat staan het volk, zich verroert. Dat is hetzelfde bedrijf dat Nigeriaanse boeren van hun levensonderhoud beroofde door een milieuramp te creëren in de Nigerdelta en dissidenten te terroriseren.
Het is geen toeval dat veel pro-Pieters in reactie op de anti-Zwarte Piet campagne hun islamofobie gaan ventileren. ‘Als het Sinterklaasfeest weg moet, dan het Suikerfeest ook,’ is hun credo. Het is ook geen toeval dat Arabieren ‘zandnegers’ worden genoemd. De mensen die deze dingen roepen, hebben de links al gelegd: van Al-Aqsa tot Zwarte Piet, we bevinden ons in een gezamenlijke strijd tegen witte suprematie.
Zolang onze respectievelijke gemeenschappen intern en onderling verdeeld blijven zijn we zwak en is het voor de witte establishment kinderspel om deze onrechtvaardige omstandigheden in stand te houden. In de tussentijd gaat de gecoördineerde aanval tegen alle mensen van kleur onverminderd door. Daarom moeten wij met een gecoördineerd tegenoffensief komen.
Dit brengt ons terug naar de Gert-Jan syndroom. Als we allemaal apart proberen op te staan zal het gewicht van Gert-Jan met zijn dikke bierbuik te overweldigend zijn om er onder vandaan te komen. Echter, als we onze actie onderling coördineren en een moment kiezen waarop we allemaal tegelijkertijd opstaan.. dan kunnen noch Gert-Jan, noch zijn politiemacht, zijn wapens of zijn rechtbanken ons stoppen.
Op de hoogte blijven van meer columns? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
