Interview door: Willemijn de Koning
Haar vader is Nederlands, maar haar moeder Iraans. Neda Boin is opgevoed met alle facetten van de Iraanse cultuur: gastvrijheid, gulheid en veel warmte en liefde.
“Die liefde… dat is echt iets van Iraniërs. Dat stop ik in mijn muziek. Mijn nieuwste single ‘Leave me Alone’ heeft dat ook; het is een heel emotioneel en gevoelig nummer.”
De ballad is de tweede single die ze uitbrengt als Rotterdamse muziekambassadrice. Het nummer zal ook op haar EP te vinden zijn, die 9 oktober uit komt.
De liefde is wel het enige Iraanse dat ze in haar muziek verwerkt. De melodieën, zang of composities hebben niets met de 
Iraanse muziek te maken. “Het is niet echt mijn genre. Ik ben er ook niet mee opgevoed. Mijn moeder zong natuurlijk wel Iraanse kinderliedjes, maar meer niet. Ze zei altijd dat ze heimwee kreeg als ze Iraanse muziek hoorde, daarom luisterden we er niet vaak naar.”
Toch heeft Neda één Iraans nummer gemaakt. “Ik hou van de Perzische taal, die is zó poëtisch. We hebben ook hele wijze Iraanse filosofen en dichters, bijvoorbeeld Rumi. Hij heeft een gedicht geschreven dat ik zo mooi vond, dat ik daar muziek onder heb gezet en er een nummer van heb gemaakt.”
Inspiratie voor haar nummers haalt Neda Boin niet alleen uit Iraanse gedichten, maar vooral uit reizen die ze maakt. “Ik ben 2 jaar geleden van Groningen naar Zuid-Afrika gelift. Die reis was zo belangrijk in mijn leven; ik heb geleerd lang van huis te zijn, dingen los te laten en op mezelf te focussen. Toen ik terugkwam, had ik echt even rust nodig, maar daarna had ik wel veel verwerkt. Dat kon ik later allemaal in mijn muziek gebruiken.” Zo is bijvoorbeeld het nummer ‘When Lambs Become Lions’ tot stand gekomen.
Ook heeft ze kinderprostitutie onderzocht in India en op muzikale wijze voorlichting gegeven over HIV en Aids in Kenia. “Ik zie mezelf niet als wereldverbeteraar ofzo, ik vind het gewoon prachtig om te reizen, muziek te maken en contact te maken met andere mensen en culturen. Zij geven mij iets, en ik hen; zo ontwikkel ik mezelf ook.”
Maar Neda is nog nooit in Iran geweest. “Ik heb wel de behoefte om ernaartoe te gaan, om daar een deel van mezelf te vinden. Toch lijkt het me ook moeilijk, want ik heb er bijvoorbeeld moeite mee om als vrouw anders behandeld te worden dan als een man. Dat had ik ook in Egypte; toen voelde ik me gewoon ongemakkelijk door de manier waarop mannen naar je kijken.” Daarnaast ziet Neda het ook niet zo zitten om een hoofddoek te dragen, zoals Iran haar inwoners en bezoekers wel verplicht. “Ik heb niets tegen een hoofddoek uit vrije wil, maar dat ik zoiets zou móeten dragen, zie ik niet zitten.” Toch begint ze al pratend aan het idee van een reis naar Iran te wennen. “Misschien ga ik er later wel een project doen met vrouwen.”
Het zal voor Neda lastig worden om in Iran ook muzikale projecten op te zetten. Laatst werden er nog 6 Iraanse jongeren veroordeeld tot een half jaar cel en 91 zweepslagen, omdat ze dansten op het nummer ‘Happy’ en dat online hebben gezet, “Gelukkig komen jongeren nu wel in opstand. Want hoe het nu in Iran is, is zo tegenstrijdig met hoe het daar vroeger was. En hoe mijn moeder mij heeft opgevoed. Ik ben opgegroeid met een Iraanse cultuur waarin juist veel gezongen en gedanst wordt. Tijdens het Iraans nieuwjaar dansen en zingen we altijd heel veel. Ik ben nu dankbaar dat ik dat hier nog kan doen”
Meer te weten komen over Neda Boin? Kijk dan op haar website.
Meer Voorbeeld Allochtoon interviews? Like ons dan op Facebook en volg ons op twitter
