Geef Palestijnen hun land terug, dat verdienen ze!

De warme lucht, de temperamentvolle mensen, de oproep tot het gebed, de kleuren, de aroma’s en geuren van culinaire hoogstandjes. Verkopers met een kar voortgestuwd door een ezel, met groente of fruit perfect en sierlijk op elkaar gestapeld. Het heerlijke Marokko. 

En terwijl ik in Marokko ben, staan mijn dagen in het teken van observeren, reflecteren, bidden, dromen, voelen en liefhebben. Het is ramadan en ik reed in mijn eentje al vastend van Amsterdam naar Marokko, zoals omschreven in mijn vorige column.

Mijn uren op sociale media zijn nu enkele minuten geworden door gebrek aan internet, zeer pijnlijke minuten. Ik zie veel onrecht. Onrecht tegen de Palestijnen. Vanaf hier voel ik me machteloos. Ik zou niks anders willen dan mijn koffers pakken en de Palestijnen gaan helpen. Dan zou ik de gewonden verzorgen, ik zou de weeskinderen verzorgen, voeden en meenemen naar een plek waar ze niet met bommen en angst overvloed worden.

Ik zou net als de Palestijnen willen zijn; sterk, moedig en dapper. Die met een steen in de hand, een leeg ondervoed lichaam nergens voor terug deinzen. Immers vechten zij al 65 jaar tegen onrecht. Bewapend met een steen, weten zij al 65 jaar staande te blijven tegen Israël, de terroristische onderdrukker. Israël schendt alle humanistische rechten en nog is er geen enkele sanctie hen opgelegd. Dat kunnen Rusland en Iran niet na vertellen. Maar zoals ik ergens las, het Israëlische volk in Palestina is bang en schuilt al snel in hun schuilkelders. Het is hun land niet, dus zullen zij nooit net als de Palestijnen vechten voor Palestina.

Het is een hele emotionele achtbaan voor mij geworden deze ramadan, zelden voel ik me zo machteloos en verdrietig. Ik zie wereldleiders door de mand vallen, hun ogen wagenwijd open, maar kiezen ervoor om aan de kant van de bezetter te staan door niet in actie te komen. Macht en geld is blijkbaar het meest belangrijke. Paar duizend doden zijn daarvoor niet meer dan normaal. Ik dacht dat we eerst mensen wakker moesten maken, maar ik realiseer me steeds meer dat de ogen van de “wereldleiders” wagenwijd open staan. Ik realiseer mij wat zij zich realiseren, namelijk dat rechtvaardigheid hen overbodig zou maken, dus gaan ze door.

Ik ben niet geheel negatief, zeker niet na het zien van de demonstratie voor Palestina georganiseerd door The Youth For Palestina. Ongeveer 5000 mensen kwamen daarop af en het mooiste is dat er allerlei etniciteiten en persoonlijke beweegredenen waren en allemaal vormden ze een vredig front.

Daarnaast moet je nagaan dat Palestina al 65 jaar bezet wordt en het Israël tot de dag van vandaag niet gelukt is om heel Palestina te veroveren. Het getrainde, zwaar bewapende Israël heeft moeite met de Palestijnen te overwinnen, want zoals Appa zei:

Vroeger werden Palestijnen helden genoemd, nu worden helden Palestijnen genoemd.

Het doel van de Palestijnen is niet om te haten, hun doel is rechtvaardigheid, hun doel is vrede en hun eigen land terug hebben waar zij vredig kunnen leven.

Wereld, sta op en geef de Palestijnen hun land terug, dat verdient iedereen!!

Op de hoogte blijven van meer columns? Like ons dan op Facebook