Moederdag; die ene dag in het jaar waarin mamma in het zonnetje wordt gezet en waarbij we stilstaan hoeveel we van haar houden en wat zij allemaal voor ons doet en heeft gedaan. Een moment om bij Voorbeeld Allochtoon terug te blikken op mijn moeder.

Naarmate ik ouder word, begrijp ik mijn moeder steeds meer en krijg ik steeds meer respect voor haar. Als kind groeide ik op met allerlei verhalen over Suriname; een exotisch, vreemd land waar mijn ouders vandaan kwamen. Het klonk voor mij altijd zo mysterieus, alsof het een land was in een sprookjesboek. De NTR serie De IJzeren Vogel heeft me echter aan het denken gezet wat het inhoudt om je eigen land te verlaten en elders een nieuw leven te beginnen. Vanaf punt nul.

Mijn moeder heeft me vaak op dingen gewezen. Ze was 22 toen ze voor het eerst met het vliegtuig vloog. Ik was zes. Als klein meisje wilde ze dolgraag een pop hebben die mijn oma helaas niet kon betalen. In mijn jeugd kwam ik om in het speelgoed.

Maar wat me het meest bijblijft, zijn die verhalen over heimwee naar Suriname toen ze pas in Nederland was. Moeite met aanpassen, moeite met de kou en racisme en onbegrip op de werkvloer. Belachelijk worden gemaakt als ze zei dat ze ‘vet voor haar haar had gezet’ in plaats van ‘vet in haar haar gedaan’. Of hoe ze op het toilet in tranen uitbarstte, omdat een collega tegen haar had gezegd dat ze niet zo moet ‘lullen’. Een grote belediging in Suriname terwijl het in Nederland no big deal is.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me, als kind van Surinaamse ouders, erg verkeken heb op de verschillen tussen Nederland en Suriname. Voor mij zijn Nederland en Suriname nagenoeg één. Misschien omdat er in Suriname ook Nederlands wordt gesproken. Suriname, net Nederland maar dan een tikkeltje anders. Dat blijkt wel uit bijvoorbeeld de nuanceverschillen in de manier van uitdrukken. Wat je in Nederland rustig kan zeggen, kan in Suriname verkeerd overkomen en vice versa.

Mijn moeder heeft zich door de cultuurverschillen heen geworsteld. Ze heeft haar plek veroverd in de maatschappij. Ze heeft zichzelf ontwikkeld door middel van educatie. Voorbeelden opgezocht van hoe ze iets moest aanpakken als ze er zelf niet uit kwam. Ze onderzocht en deed vervolgens haar eigen ding.

Volgens mij heeft niemand ooit tegen haar gezegd dat ze het goed heeft gedaan. Emigreren, een nieuw leven opbouwen…het is niet niets. Op deze Moederdag wil ik dus van de gelegenheid gebruik maken om het wel duidelijk te zeggen. You did it momma! Je hebt je staande weten te houden en verder kunnen ontwikkelen in een ander land. Je hebt gevochten en doorgezet en vandaag de dag heb je een goede baan, twee prachtige kinderen, een wonder van een kleinkind en een eigen huis. Daarnaast sta je voor je eigen moeder en een ieder klaar die je nodig heeft. Laten we dat niet voor lief nemen en het als ‘vanzelfsprekend’ beschouwen. Want dat is het niet. Ik heb bewondering voor wat je hebt gedaan en vandaag de dag nog steeds doet en ik hoop dat ik net zo een power woman word als jij!

 

Fijne Moederdag toegewenst aan jou, en alle moeders in de wereld!

Yellah, deel a mattie
Columniste Rowan Fredrik
Beginnend journalist. Geboren in Nederland. Van Surinaamse komaf. Houdt van schrijven, theater en alle vormen van creativiteit. Is zeer nieuwsgierig van aard en wilt over veel dingen meer te weten komen. Is daarnaast gefascineerd door diversiteit in de samenleving. Heeft zich bij voorbeeld-allochtoon aangesloten om haar bijdrage te leveren aan deze diversiteit en om haar stem binnen de samenleving hoorbaar te maken.

4 REACTIES

  1. Prachtig artikel Rowan….geweldig! Leuk je moeder op deze manier in het zonnetje te plaatsen. Voor mij herkenbaar en treffend stuk met name je voorbeelden en de nuanceverschillen in de manier van uitdrukken. Als remigrant naar Suriname moet ik regelmatig stil staan bij hoe ik iets zeg zonder verkeerd over te komen. Het kan soms erg lastig zijn om niet te oordelen. Ik merk dat de Nederlandse samenleving ons zodanig heeft geconditioneerd dat wij ook als zodanig reageren naar Suriname en Surinamers en bijna niet meer in staat zijn naar ons zelf te kijken en ons (nieuwe) denken.

Laat een antwoord achter aan maureen fredrik Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in