De ramadan, de negende maand van de islamitische kalender, waarin ik als gezonde moslima dertig dagen lang vast. Naast geloofsbelijdenis, het gebed, het geven van aalmoezen en de pelgrimstocht behoort ook het vasten tot een van de vijf zuilen van de islam.
Wat de ramadan nou voor mij betekend is een vraag die mij zelden wordt gesteld. De meeste vragen gaan over het vasten zelf, wat maar een klein onderdeel is van de ramadan. Toch heb ik me met deze column eraan gewaagd om tijdens de ramadan te schrijven wat de ramadan nou voor mij persoonlijk betekend.
De ramadan is voor mij een jaarlijkse lange pitstop om mijn spiritualiteit op te laden. Het is voor mij de belangrijkste maand van het hele jaar, de maand waarbij ik nader tot Allah/God kom.
De maand van mijn discipline vergroten, van zelfreflectie op elk gebied, de maand van mijn lichaam zowel mentaal als fysiek reinigen.
De maand van dankbaarheid, bewustwording, slechte gewoonten vervangen door goede gewoonten.
De maand van snel naar huis na het werk om wat lekkers voor te bereiden, met het hele gezin bij elkaar zijn en veel gezelligheid.
De maand van na het eten met z’n allen naar de moskee, wakker blijven tot zonsopgang, de maand waarin je je met alle andere moslims die vasten verbonden voelt, tot een geheel smelt en steun bij elkaar vindt.
De maand van al dat lekkers delen met je buren, met armen, die wel of juist niet-moslim zijn, de maand waarbij wij met z’n allen nog gastvrijer zijn dan we al zijn.
De maand van meer doneren en met kleine beetjes proberen een verandering teweeg te brengen, een verandering waar de wereld beter van wordt.
De maand waarin we onze mind zo krachtig maken dat die uiteindelijk de baas is en niet het lichaam; Mind over body!
De maand waarin ik mezelf heb terug gevonden voor mij op een bijzondere locatie dit jaar.
De ramadan valt dit jaar namelijk precies in mijn vakantie periode en ik heb dan ook besloten om te vasten in het bijzondere islamitische land Marokko.
Een land waar je vijf keer per dag opgeroepen wordt je tot het gebed te wenden, overdag het heel rustig is omdat iedereen aan het vasten is en voor de felle zon schuilt, waar de straten leeg zijn rond etenstijd na zonsondergang.
Mijn ramadan in Marokko vergroot mijn bewustwording ten opzichte van mijn leven, zo erg dat ik meer waardering heb gekregen voor de kleine dingen waar ik eerder niet eens bij stil stond.
Ik heb de kans gekregen van mijn vader om een leven voor mezelf uit te stippelen en het niet door anderen te laten bepalen, ook niet door familie, ik heb de kans gekregen om te kunnen hebben wat ik wens, de kans om onafhankelijk te zijn met een eigen wil, een eigen mening, ik heb de kans gekregen om niets tekort te komen. Ik heb elke dag eten op tafel en de mogelijkheid om zelf te bepalen wat ik wil eten. Ik heb een dak boven mijn hoofd, kleren in overvloed, een familie die immens veel van mij houdt, schoon water om te drinken.
De ramadan maakt mij ervan bewust dat Allah/God ons met alles op de proef stelt in afwachting om te zien of we de juiste beslissingen zullen maken. Welke beslissing maken we met de rijkdom dat ons is geschonken? Hechten we ons aan alle materiële zaken of realiseren we ons dat dat allemaal kan vervagen? Eten we alleen of delen we met diegenen die het nodig hebben?
Ik heb tijden gehad dat ik veel te veel bezig was met willen en hebben, nu realiseer ik me dat geven mij meer goed doet, meer voldoening geeft. Eerder wilde ik het hebben omdat ik het wilde hebben, hebzucht, het bezitten van iets, tegenwoordig wil ik het hebben om het te kunnen delen, een ander er blij mee te maken, te helpen. De voldoening die ik daaruit haal is vele malen groter dan de voldoening ervoor door het te willen hebben om het te bezitten. Over tien dagen keer ik terug naar Nederland en ik heb enorm veel zin om aan de slag te gaan.
Er staan voor mij twee dingen op de agenda: hard en eerlijk werken, om de wereld een klein beetje beter te maken!
